ตะลุยเดี่ยวเที่ยวอิตาลี เอารูปมาฝากจ้า

[somwang.2]

ก่อนกลับได้ไปเที่ยวภูเขาหิมะทางตอนเหนือของอิตาลี เป็นครั้งแรกที่เห็นหิมะและได้เล่นสกี มันเป็นประสบการณ์ที่สุดยอดมากเลย
พอก้าวขาลงจากรถบัส ดร.ที่นู้นก็ใจดีเรียกพวกมา จับข้าพเจ้าโยนลงบนกองหิมะเลยทีเดียว บอกว่า เห็นข้าพเจ้าอยากสัมผัสหิมะมาก อิอิ

[somwang.2]

ภูเขาที่ไปเที่ยวดูายละเอียดได้ที่ http://www.vialattea.it/it/sestriere.html
พอมาถึงก็เข้าร้านเช่ารองเท้าและอุปกรณ์เล่นสกีกัน พอออกจากร้าน ดร.คนเดิมก็ตกใจ
บอกว่า ข้าพเจ้ามาครั้งแรกยังไม่เคยเล่นสกีแน่นอน การเล่นสกีมันอันตรายมาก
ถ้าไม่เคยฝึกอาจจะบาดเจ็บ ข้าพเจ้าควรจะถอดไปคืน แค่ไปกระโดด เดินเล่นก็พอ

ข้าพเจ้าถึงกับหน้าจ๋อย แต่มีรึจะยอม.. หึหึ มาถึงที่ ตายเป็นตาย
นี่เป็นคร้งแรกแ่ต่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายหรอก สู้ตายโว้ยยยยย

[somwang.2]

บรรยากาศโดยรอบของเทือกเขาหิมะที่สวยงามมากกกกกกกก สุดโค่ย

[somwang.2]

ตรงนี้จะเป็นวิวข้างทางที่ถ่ายจากรถ ก่อนถึงบริเวณลานสกี
จะเห็นวิวตอนปีนขึ้นเขา ภูเขาหิมะกับป่าสน

[somwang.2]

เทือกเขาหิมะสลับซ้อนเรียงต่อกันไป

[somwang.2]

สักพักก็มาถึงลานสกี แห่งเมืองโตริโน่ (เมืองตูรินในภาษาอิตาเลี่ยน)
เมืองนี้ เป็นสถานที่แข่งกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวด้วย
แต่ไม่แน่ใจว่าที่นี่ใช้เป็นสนามแข่งด้วยรึเปล่า

[somwang.2]

ดร. เห็นใจกระเหรี่ยงอย่างข้าพเจ้าเป็นอย่างยิ่ง จึงเดินไปสอบถามข้อมูลการฝึกเล่นสกี
ได้ความว่่า มีเจ้าหน้าที่สอนสำหรับมือใหม่ ถ้าเทรนสักชั่วโมงก็คงพอที่จะเล่นแบบเริ่มต้นได้บ้าง
ตอนแรกก็เหงื่อตกว่า ค่าเรียนคงแพงน่าดู แต่เพื่อความเซพและความสนุกก็คงต้องไปเรียนวิธีเล่นนั่นแหละ

แต่ก็ไม่แพงอย่างที่คิด ค่าเช่าสกีก็ 24 ยูโร ค่าเรียนเบื้องต้น หนึ่งชั่วโมง สามคนต่อครูหนึ่งคนก็ตกคนละ 21 ยูโร
(นักเรียนคนแรกคิด40 คนต่อไป 12 เรียนสามคนพร้อมกัน ก็64 แล้วหารสาม)
ก็มีเพื่อนที่เค้าเล่นครั้งที่สอง กับดร.อีกคนที่อายุมากแล้วแต่อยากลองเล่น อิอิ

การเล่นสกีจริงๆ ต้องเตรียมตัวมาอย่างดี ทั้งชุดและอุปกรณ์ต่างๆ
เช่น ชุดที่ป้องกันความหนาวและหิมะกัด เครื่องป้องกันการกระแทกอุบัติเหตุ
แว่นกันลมและกันแดด เพราะแสงแดดสะท้อนหิมะจ้ามาก ตอนเล่นสกีลมก็จะพัดแสบตา

ดูชุดตัวอย่าง คุณครูจะใส่สีสะท้อนแสงให้เห็นชัดเจน ครูทุกคนจะใส่ชุดสีส้ม อยู่ซ้ายมือ ขวามือคือนักเรียนจ้า

[somwang.2]

จะมีลา่นให้เล่นตามระดับความยาก ช่วงตีนเขาก็จะง่ายหน่อยไม่ชันมาก
สำหรับมือใหม่อย่างข้าพเจ้าก็ต้องเริ่มจากที่นี่แหละ ลานขวามือ สำหรับคนเล่นครั้งแรก
ก็จะฝึกพื้นฐานการทรงตัว การเบรค การเลี้ยว แค่เริ่มก็สนุกแล้ว อิอิ

ถ้าใครเก่งๆก็นั่งเคเบิ้ลขึ้นไปบนยอดเขา แล้วแล่นลงมาเล้ยยยยย

[somwang.2]

พอครบหนึ่งชั่วโมงครูก็เซย์กู้ดบาย ข้าพเจ้าก็พอเล่นได้ถูไถ
ถึงไม่เก่งแต่ใจรัก หุหุ เลยเพิ่มเลเวลไปเล่นที่มันตื่นเต้นขึ้นนิดนึง
ขอบอกว่ามันมาก รอบแรก คอนโครลความเร็วไม่ได้ เลยแล่นฉิวๆลงมาด้วยความเร่ง
ให้อารมณ์เหมือนจะบินได้เลย ฮ่าๆ ทั้งเสียวทั้งตื่นเต้น จนต้องร้องวู้วววว ออกมาดังๆ

พอรอบต่อๆมาพยายามจะลดความเร็ว ผลทำให้ขณะเข้าโ้งหักศอกจะต้อง หมุนล้มทุกครั้งไป ฮ่าๆ
แต่ถ้าไม่ลดความเร็วก็กลัวจะทะลุโค้งตกเนินไป อันตรายมาก ไม่กล้าปล่อยความเร็วแบบรอบแรก
พอเล่นช่วงเช้าเหนื่อย ก็ขอนั่งเคเบิ้ลขึ้นไปบนยอดเขาดูบ้าง อิอิ

นี่แหละหน้าตา เคเบิ้ลที่จะพาเราไปสู่ยอดเขาสูงสุด อิอิ มาครั้งแรกก็ต้องลองดูหน่อย

[somwang.2]

ภาพขณะไต่ความสูงขึ้นไป แทบจะไม่อยากมองลงข้างล่างเลย มันเสียวว้อยยย
ลมพัดเย็นๆ วิวสวยมากมาย ทุกคนที่อยู่ที่นั่น หน้าเปื้อนรอยยิ้มมีความสุขกันทุกคน

[somwang.2]

ในที่สุดเราก็มาถึง "จุดสุดยอด" อิอิ ไล่ๆกับหนูน้อยกลุ่มนี้
วุ้ยๆ เด็กเล็กๆยังเล่นสกีได้เลย ทำไมข้าพเจ้าจะเล่นมั่งไม่ได้

[somwang.2]

ทิวทัศน์บนยอดเขามองออกไปยังเทือกเขาที่ไกลออกไป
แสงแดดอุ่นๆ ส่องลงมาสะท้อนหิมะขาวโพลน ทำให้ทุกสิ่งสว่างจ้าเป็นประกายขึ้นมา
ความเย็นบนยอดเขาทวีมากยิ่งขึ้นด้วยแรงลมที่หอบเอาความหนาวเข้ามา
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วดื่มด่ำกับบรรยากาศที่ใฝ่ฝันมานาน

ภาพและสิ่งที่สัมผัสได้ตรงหน้า ไม่ต่างจากที่ผมจินตนาการนึกฝันเอาไว้
นี่แหละ เรามีชีวิตอยู่ก็เพื่อจะได้พบเจอ และได้ทำตามที่ใจเราปราถนา แค่นี้ก็ตายตาหลับแล้ว แหะๆ

[somwang.2]

ไหนๆมาถึงแล้วก็ขอลงไปเกือกกลิ้งให้หนำใจหน่อย หุหุ นี่แหละหิมะจริงๆ ให้ดิ้นตาย

[somwang.2]

แหมๆ ขนาดเพื่อนฝรั่งที่เป็นบัดดี้กัน
ก็ยังพลอยสนุกสนาน จับสโนว์มาโยนเล่นถ่ายรูปกันเล้ย
ใช่ว่ากระเหรี่ยงอย่างผมจะตื่นเต้นไปคนเดียว

[somwang.2]

ไหนถ่ายรูปคู่กันหน่อย ฉลองมิตรภาพข้ามโลก โยว่ๆ เพื่อนรัก

คนนี้นิสัยดีมาก เหมือนพี่ชายผมเลย ช่วงที่อยู่ตูริน เราพักโรงแรมเดียวกัน
เลยเดินไปสัมนาด้วยกัน จากที่พักก็ราวครึ่งชั่วโมง กลับด้วยกัน
ไปเที่ยวด้วยกัน ก่อนกลับผมทำผัดมาม่า กับโจ๊กซอง ที่เค้าเรียก ซุบข้าว
ฮิวโก้บอกอร่อยจนหยุดกินไม่ได้ ซัดซะเต็มท้อง ฮ่าๆ
แล้วตบท้ายด้วยของหวานเป็นผลไม้ไทยอบแห้ง ที่ผมติดไม้ติดมือเผื่อไปด้วย

[somwang.2]

ไอ้ที่อุตส่าห์ปีนป่ายขึ้นมาบนยอดเขา ไม่ใช่เพราะว่าเก่งจะแล่นสกีลงไปหรอกนะครับ
เพราะขึ้นมากินข้าว ดื่มด่ำทิวทัศน์เท่านั้นเอง จะเห็นว่า ผมถอดสกีไว้ข้างล่างไม่ได้ใส่ขึ้นมาด้วย

ป้ายร้านอาหารแจ่มแจ๋ว บนยอดเขา กินสปาเก็ตตี้ไส้กรอก แก้มเบียร์อิตาลี อากาศเย็นๆมันถึงใจวัยรุ่นไทยเจงๆ

[somwang.2]

รูปสุดท้ายต้องขอจรลีไปนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้าครับ

ผมชอบที่อิตาลีหรือประเทศที่พัฒนาแล้วอย่างหนึ่ง คือการให้โอกาสอย่างเท่าเทียม
นี่เป็นรูปของอุปกรณ์การเล่นสกีสำหรับผู้ขาพิการ...

ไม่ใช่เฉพาะแต่อุปกรณ์กีฬาเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นพาหนะ ห้องน้ำ บันได สิ่งก่อสร้างต่างๆ ในสาธารณะสถาน
ล้วนแล้วแต่มีสิ่งอำนวยแด่ผู้พิการให้สามารถใช้และเข้าถึงได้
ดังนั้น ผู้พิการก็มีสิทธิ์มีโอกาสที่จะได้รับความสนุก ความสะดวกสบายเหมือนคนปกติทั่วไปคนหนึ่ง

สักวันผมก็อยากเห็นบ้านเมืองของเราให้โอกาสและคิดถึงผู้พิการ
ในฐานะพลเมืองที่สมควรได้รับประโยชน์จากรัฐและสังคมอย่างเท่าเทียมกับบุคคลอื่นๆ

สุดท้ายขอบคุณมากครับที่ติดตามเรื่องราวต่างๆ


*เครดิตรูปภาพจากกล้องผมและฮิวโก้ เราแชร์รูปกันครับ

[Copy6.9]

ไม่เห็นมีรูป ฟรานเชสโก ต๊อตติ เลยอ่ะ ?

[jay-joe.16]

รูปสาวๆบ่มีติหวัง?

[suprinya.2]

ฮิวโก้ก็หล่อใช้ได้นะ
รึว่า........สมหวังกับฮิวโก้.......

[น้องฝน.2]

รูปสุดท้าย เก้าอี้ ใครฟร่ะ

[pong-peng]

http://waatchaaraapoong.multiply.com/
หวังกูเอาลงไม่เป็น ฝากด้วย เผื่อใครอยากเปลี่ยนบรรยากาศ
มาเที่ยอินเดียบ้าง รับรองว่ามีทุกสิ่งให้เลือกสรร
ราคาถูกอย่างกะอุจาระ 555555555555

[pong-peng]

ฮิวโก้ก็หล่อใช้ได้นะ
รึว่า........สมหวังกับฮิวโก้.......

[Eddy.5]

ว้าววว...อยากไปมั่งเด้